"Para kay Sir Jayson"

Para kay Sir Jayson,
     
        Magandang araw po sa inyo, nalalapit na ang araw ng semestrehang bakasyon at sa totoo lamang, hindi ko alam ang sasabihin sa post na ito pero gagamitin ko na ang pagkakataong ito para magpasalamat sa inyo sa lahat ng mga kaalamang naibahagi mo sa akin o sa amin. Sana ay 'di ka magbago at sana ay 'wag niyo po kaming kalimutan. Kayo ay naging bahagi din sa aming buhay at sana ganun din kami sa inyo.
     
        Magaling po kayong magturo at mabait pa, hindi kami nainip sa iyong stratehiya ng pagtuturo kaya marami kaming natutunan. Muli, maraming salamat sa iyo Sir Jason.
                                                                                                                                 
                                                                                                                                 Ang iyong estudyante,
                                                                                                                                            Victor Soriano

"Ang Aking mga Karanasan sa Filipino 110"

Sa asignaturang ito natututo ako ng iba't ibang kaalaman hinggil sa retorika o sa asignaturang "Filipino" na noon ay hindi ko pa alam, sa madaling salita, merong mga kaalaman na nadagdag sa aking isipan. Ang mga kaalaman na ito ay hindi mananakaw ng sino man sa akin, kung kaya't ang mga ito ay itinuturing kong kayamanan. Kagaya nga ng sabi ng iba, ang kaalaman ng isang tao ay isang bagay na hindi maaaring kunin nino man. At syempre hindi ko o namin matututunan ang mga ito kung wala ang aming mahal na guro na si "Sir Jason". Sa post kong ito, nais ko s'yang pasalamatan sa mga naituro niya sa amin, maraming salamat sa inyo sir. Ang karanasan sa asignaturang ito para sa akin ay isang masayang karanasan, marami din kaming ginawang mga aktibidades at habang kami ay nagkakasiyahan kami rin ay natututo. Sayang nga lang dahil ang ibang mga gawain ay hindi na namin nagawa, dahil siguro sa kakulangan ng oras. Ang karanasan kong ito sa Filipino110 ay isang karanasang hindi ko malilimutan.

"Ang Sining ng Aking Pangalan"

John ang ibinigay saking pangalan

O kay sarap sa tenga kung pakinggan

Hindi ko talaga malilimutan

Nang sa mundong ito ako'y isilang

Victor ngayon ang tawag nila sakin

Isang mananayaw doon sa amin

"Careless Whisper" akin ding inabutan

Todong todo ito sa kasikatan

O ano pa nga ba'ng masasabi ko?

Respeto ang para sa Pilipino

"SI P-NOY PARA SA MGA PINOY"

Sabi ng nakararami, ang pangulo ang nagsisilbing utak ng bansa. Sa ngayon ang ating presidente ay si Pangulong Benigno Aquino II, sa madaling salita tayo ngayon ay nasa administrasyong Aquino. 

Kung ating susuriin, maraming mga pangulo na ang naglingkod sa ating bansa, marami ang nangako, at karamihan sa kanilang mga pangako ay napapako. Ngayong taon na ito, ano nga ba ang mga pangako ni Presidenteng Noy-noy sa atin o sa taumbayan. Para sa akin, maayos naman ang kanyang mga ginagawa, ngunit meron lamang akong napansin, sa aking palagay ay masyado s'yang kampante o "relaxed", para s'yang "easy-go-lucky". Sana lamang ay ginagawa n'yang mabuti ang kanyang tungkulin at ang tanging hiling ko lamang sa kanya ay tuparin n'ya ang kanyang mga ipinangako sa mga mamamayan ng ating bansang Pilipinas.

"ANG AWIT NG AKING BUHAY"

"NOYPI by BAMBOO"

Ito ang napili kong awit ng aking buhay. Napili ko ito dahil ang mensahe ng kanta ay tila ang aking sarili. Ako, kahit na nahihirapan na sa dami ng mga problema, hindi ko nakakalimutan na magsaya kahit papaano, kahit na saglit lamang. Naniniwala kasi ako na hindi lahat ng problema ay kailangang problemahin natin ng sobra, minsan kasi dahil sa sobrang pamomroblema natin hindi nadin natin nakikita ang solusyon. Handa din akong tumulong sa iba kung kinakailangan. 

Gustong gusto ko ang kantang ito sa dahil Diyos talaga ang aking sikreto para magawa ang lahat ng mga bagay, para malagpasan lahat ng pagsubok na dumadating sa akin. Naniniwala kasi ako na hindi naman S'ya magbibigay ng mga pagsubok na hindi natin kayang lagpasan. Ito ang awit ng aking buhay, "noypi".

"SAMPUNG TAON MULA NGAYON, HETO NA AKO!"

Lahat tayo ay may mag pangarap sa buhay na gusto nating matupad. At para matupad ang mga ito, kailangan nating magsumikap. Sampung taon mula ngayon, nakikita ko ang aking sarili, dalawampu't walong taong gulang na at nagtatrabaho sa isang kumpanya. Nagsusumikap kumita ng pera para matulungan ang aking mga magulang, para maiparanas ko sa kanila ang mga bagay na hindi pa nila naranasan noon. Inalagaan nila kami ng mga kapatid ko noon at ngayon, ako naman ang mag-aalaga sa kanila. Nakikinikinita ko rin na natagpuan ko na ang babaeng mamahalin ko at mamahalin din ako. At dahil doon lalo akong nagsumikap para makapag-ipon para sa kinabukasan ng aming itatayong pamilya. Masarap isipin ang mga gusto nating mangyari sa hinaharap, pero hindi sapat kung puro isip lamang ang ating gagawin, kailangan natin magsumikap at magpunyagi para makamit ang mga ito.

"SI CRUSH"

Madaming tao ang may crush, ang iba nagkakacrush dahil maganda ang isang tao at meron din namang dahil sa kagandahang ugali nito. Lahat tayo may kanya kanyang dahilan para magustuhan o hangaan ang isang tao. Syempre ako man ay may crush, naging crush ko ang babaeng ito dahil cute s'ya sa tingin ko, at mukha naman s'yang mabait. 'Wag n'yo nalang sasabihin sa kanya na crush ko s'ya, baka kasi mahiya ako. Ito ang kanyang larawan na kinuha ko mula sa "FACEBOOK".

Cute s'ya 'di ba? S'ya nga pala si Joana Gapuz, nakatira sa Caanawan, San Jose City, Nueva Ecija. Sa totoo lang hindi ko pa s'ya gaano kilala kasi hindi naman kami "close" kaya wala ako gaano masasabi tungkol sa kanya. Kayo? Sino naman ang taong hinahangaan n'yo?