"ITO ANG PAMILYA KO"

Noon, lima kami sa aming pamilya, ako ang ate ko, ang bunso namin at ang aming mga magulang. Pero ngayon walo na, idagdag mo na ang bayaw ko at ang kambal kong pamangkin. Ito ang aking ate, si Diana Mae M. Soriano nung wala pang asawa, ngayon ang apelyido na n'ya ay De Vera.

Malapit kami sa isa't isa ng ate ko. Bakit nga ba kami malapit sa isa't isa? siguro dahil parehas kaming kalog. Mahal na mahal ko itong ate ko na ito, hindi lang kapatid ang tingin ko sa kanya kundi isang kaibigan nadin. At ito nga pla ang bayaw ko, si Randy De Vera.

Astig din ano? Pero mabait yan, magkasundo naman kasi kami at alam ko din naman na mahal na mahal n'ya ang ate ko. Kaya nga masaya ako para sa kanilang dalawa eh. Sana huwag magbago ang pagmamahal nila sa bawat isa. Ang susunnod na larawan ay larawan ng aking mga pamangkin.

Ang "cute" nila ano? Parang inedit lang sa Adobe Photoshop. Ang mga pamangkin ko na ito ang nagbibigay saya sa aming lahat sa bahay kahit na pagod kami. Inaasahan ko na sana ay lumaki silang mababait na bata. Nasa paggabay din naman namin yun 'di ba? Kaya dapat lagi namin silang ilagay sa tamang landas. Ito naman ang kapatid kong bunso, si Justin Jan M. Soriano.

Hindi kami magkasundo niyan pero syempre mahal ko din 'yan kahit na araw-araw nag-aaway kami. Hindi ko naman alam kung bakit lagi kami nag-aaway. Basta, makulit kasi s'ya, tapos makulit din ako, malamang nagkakakulitan na lang kami palagi. Ito naman ang aking pinakamamahal na mga magulang. Si Reynaldo Soriano at Marlene Soriano.

Pasensya na, wala kasi akong ibang picture nila na magkasama. Ang mga magulang kong ito ay mahal na mahal ko. May mga pagkakataon na nasasagot ko sila ng pabalang, pero kahit na ganun hindi ko naman sila kayang tratuhin ng masama. Pasaway kasi ako kaya kami nagkakasagutan, pero ayus lang yun dahil pinaparamdam ko naman na mahal na mahal ko sila. Kahit na ganito akong medyo maloko, sinisigurado ko sa kanila na hinding hindi ko sila iiwan sa ere. Kaya kong huminto sa pag-aaral kung kinakailangan para lamang sa kanila. Handa akong tulungan sila sa abot ng aking makakaya. Kaya sa lahat ng makakabasa ng post na ito, isa lang ang mensahe ko sa inyo, mahalin n'yo ang pamilya n'yo dahil nag-iisa lang sila na kadugo mo at kalaman. Kahit ano pa ang mangyaring pagsubok sa inyo huwag na huwag kayong bibitiw dahil hindi naman ibibigay ng Panginoon ang pagsubok na iyon kung alam N'ya na hindi natin kayang lagpasan. At gusto ko nga palang malaman ng lahat na mahal na mahal ko ang pamilya ko.

"AKO ITO"

Ako nga pala si Victor, ang buo kong pangalan ay John Victor M. Soriano. Ako ay pangalawa sa aming magkakapatid. Medyo may kalokohan din kahit papaano. Mahilig akong magsayaw, sa katunayan ako ay kabilang sa grupo na kung tawagin ay "JOBOYS".

Mahalaga sa akin ang sayaw, bakit? dahil ito lang ang talento ko na napag-ibayo ko. At sa sayaw rin maaari kong ipakita ang aking nararamdaman. Sa ngayon, ako ang kinikilalang "choreographer" sa aming grupo. Sa pagbubuo ng sayaw, hindi ako mahilig mangopya ng isang buong "dance routine" sa mga partikular na grupo, mas madalas na pinaghahalo-halo ko ang mga ideyang napupulot ko. Pinagsisikapan ko din na makabuo ng isang orihinal na "dance routine". Mas masaya kasi ang aking pakiramdam kung orihinal ang nabuo kong sayaw dahil maipagmamalaki ko ito sa aking sarili. Para sa akin mas mahalaga ang isang bagay na naipagmamalaki mo sa iyong sarili kaysa sa iba. Dahil paano mo ipagmamalaki ang mga bagay bagay sa ibang tao kung sa sarili mo mismo ay hindi mo magawang ipagmalaki, parang niloloko mo lang ang sarili mo pag ganun 'di ba? Mahilig ako manood ng mga sayawan. Madalas sa "youtube.com" ako nanonood. Iba't ibang sayaw at mga "dancers" na ang aking napanood at ang karamihan sa kanila ay hinangaan ko. Pagsubok din para sa akin ang mga napapanood ko, gusto ko kasing makagawa ng iba't ibang "dance routines" tulad na lang ng "krumping", "popping" at marami pang iba. Ibahin naman natin ang usapan, sabi ng iba mabait ako, sabi ko naman sa sarili ko mabait nga ako. Ayoko kasi ng mga away, kaya ang nakatatak lagi sa isip ko dapat matututo akong magpakumbaba. Pero syempre hindi naman natin maaalis ang kayabangan. Hindi naman siguro masamang magyabang basta huwag lang sosobra, tama ba? Ito ang aking sarili, sana ay mas nakilala ako ng nagbabasa nito.